گریس

انواع و گریدهای مختلفی از گریس موجود است که هر کدام برای کاربردها و شرایط کاری خاص طراحی شده اند. در اینجا چند نوع رایج گریس آورده شده است:

1. گریس لیتیوم: گریس لیتیومی پرمصرف ترین نوع گریس است. تحمل دما، مقاومت در برابر آب و پایداری مکانیکی خوبی دارد. معمولاً در کاربردهای خودرو، ماشین آلات صنعتی و تجهیزات خانگی استفاده می شود.

2. گریس مصنوعی: گریس های مصنوعی با استفاده از روغن های پایه مصنوعی و مواد افزودنی فرموله می شوند. آنها عملکرد بهتری را در مقایسه با گریس های معمولی ارائه می دهند، از جمله قابلیت بهتر در دمای بالا، مقاومت در برابر اکسیداسیون و عمر طولانی تر. گریس های مصنوعی اغلب در محیط های شدید یا برای کاربردهای تخصصی استفاده می شوند.

3. گریس کلسیم: گریس کلسیم به دلیل مقاومت عالی در برابر آب و خواص محافظت در برابر خوردگی شناخته شده است. معمولاً در کاربردهای دریایی مانند تریلرهای قایق و اتصالات در معرض آب شور استفاده می شود.

4. گریس مجتمع آلومینیوم: گریس کمپلکس آلومینیوم یک گزینه همه کاره است که مقاومت خوبی در برابر آب، عملکرد در دمای بالا و پایداری مکانیکی عالی ارائه می دهد. برای طیف وسیعی از کاربردها از جمله خودروسازی، صنعتی و فرآوری مواد غذایی مناسب است.

5. گریس پلی یوریا: گریس پلی یوریا یک روان کننده غیرصابونی است که پایداری استثنایی در دمای بالا، قابلیت پمپاژ در دمای پایین و مقاومت در برابر اکسیداسیون را فراهم می کند. معمولاً در موتورهای الکتریکی، یاتاقان ها و کاربردهای آب بندی شده برای مادام العمر استفاده می شود.

گریدهای گریس که اغلب با مقدار عددی نشان داده می شوند، ضخامت یا قوام گریس را نشان می دهند. موسسه ملی گریس روغنکاری (NLGI) استانداردهایی را برای گریدهای گریس ایجاد می کند که NLGI #2 رایج ترین گرید است. اعداد کمتر نشان دهنده گریس های نرم تر یا چسبناک تر هستند، در حالی که اعداد بالاتر نشان دهنده گریس های چسبناک تر یا چسبناک تر هستند.

برای انتخاب نوع و درجه گریس مناسب برای کاربرد خاص خود، مشورت با توصیه‌ها و مشخصات سازنده مهم است.

گریس روان کننده که به سادگی به آن گریس گفته می شود، نوعی روان کننده است که از یک ماده نیمه جامد یا جامد ترکیب شده با یک عامل غلیظ کننده تشکیل شده است. برای کاهش اصطکاک و روانکاری بین سطوح در کاربردهای مختلف استفاده می شود.

بر خلاف روان کننده های مایع مانند روغن، گریس ویسکوزیته بالاتری دارد و تمایل دارد به جای اینکه آزادانه جریان یابد، در جای خود باقی بماند. این امر آن را برای کاربردهایی ایده آل می کند که نیاز به روانکاری طولانی مدت وجود دارد یا جایی که روان کننده ممکن است در معرض دماهای شدید یا بارهای سنگین قرار گیرد.

هدف اصلی روان کننده گریس به حداقل رساندن اصطکاک و سایش بین قطعات متحرک با تشکیل یک لایه محافظ یا مانع است. هنگام استفاده، به سطوح می‌چسبد و هرگونه بی‌نظمی میکروسکوپی را پر می‌کند و لایه‌ای از جدایی بین آنها ایجاد می‌کند. این به کاهش تماس مستقیم فلز با فلز، جلوگیری از سایش، افزایش عمر تجهیزات و کاهش اتلاف انرژی به دلیل اصطکاک کمک می کند.

روان کننده های گریس مزایای دیگری نیز دارند، مانند:

1. مقاومت در برابر شستشو: گریس در برابر شسته شدن توسط آب یا مایعات دیگر مقاوم است و برای کاربرد در محیط های مرطوب یا مرطوب مناسب است.

2. خواص درزگیر: گریس می تواند به عنوان یک درزگیر عمل کند و به جلوگیری از نفوذ آلاینده ها، رطوبت و کثیفی به مناطق روغن کاری شده کمک کند.

3. محافظت در برابر خوردگی: گریس می تواند یک مانع محافظ در برابر خوردگی ایجاد کند و به افزایش عمر قطعات و تجهیزات کمک کند.

4. ظرفیت حمل بار: گریس قادر است بارهای سنگین را تحمل کند و خواص روانکاری خود را حتی در شرایط فشار بالا حفظ کند.

روان کننده های گریس در انواع، فرمول ها و گریدهای مختلف، همانطور که قبلا ذکر شد، متناسب با کاربردها و شرایط عملیاتی خاص هستند. مهم است که نوع و درجه گریس مناسب را بر اساس توصیه های سازنده و نیازهای خاص خود انتخاب کنید.